گزارش بیا شمال؛
مروری بر زندگی هنری اسطوره موسیقی فولكلور مازندران
به گزارش بیا شمال نوای موسیقی مقامی كه فریادگر تاریخ مازندران و پیام رسان غم و شادی و اندوه مردمانش است، با مرگ بازمانده نواخوان خوش آواز سرودهای كوهپایه ای و خنیاگر نواحی به شماره افتاد.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها - معصومه متانی: هفته جاری برای دوستداران فرهنگ و هنر و موسیقی بومی مازندران تلخ بود و ابوالحسن خوشرو خواننده و نوازنده موسیقی محلی مازندرانی را بعد از طی یك دوره دو ساله بیماری از دست دادند. برخی ها وی را آقای صدای مازندران نامیده اند و بعضی ها وی را شجریان مازندران خوانده اند. خوشرو كه فارغ التحصیل هنرستان موسیقی تهران بود بیشتر از نیم قرن برای موسیقی مازندران زحمات بسیاری كشید و آثار خیلی از وی در زمینه موسیقی محلی و نواحی به جای مانده است. ابوالحسن خوشرو اسطوره موسیقی فولكلور مازندران است
حسین اسلامی مسئول پژوهشكده و كتابخانه مازندران شناسی و ساری شناسی به خبرنگار مهر اظهار داشت: استاد خوشرو بدون شك اسطوره موسیقی فولكلور مازندران است كه برای موسیقی زحمت بسیار كشید و حق بزرگی به گردن ما دارد. وی ادامه داد: موسیقی صفحه ای از فرهنگ و شناسنامه یك ملت است كه خوشرو بیشتر از نیم قرن بدون آنكه تحت تاثیر جو قرار گیرد در جهت مسئولیت فرهنگی خویش در راهی گام نهاد كه سبب تعالی فرهنگ و موسیقی مازندران شد.
اسلامی زندگی بدون موسیقی را شوخی تلخی دانست و اظهار داشت: خوشرو نقشش را به خوبی ایفا كرد و ملودی هایش برای مازندران ارزشمند است و به همین سبب، بزرگان مملكت تشخیص داده اند كه ایشان را چهره ماندگار مازندران معرفی كنند.
استاد خوشرو صاحب سبك شاخص در موسیقی بومی بود علی حسن نژاد شاعر و هنرمند مازندرانی هم در گفتگو با خبرنگار مهر تصریح كرد: در زندگی همه مردم عده ای مترجم احساسات دیگران می شوند و به یقین كسانی كه اهل موسیقی هستند پررنگ ترین نماینده مردم برای ابراز احساسات هستند. وی ادامه داد: موسیقی در همه جای دنیا بخصوص موسیقی بومی ریشه در فرهنگ و آداب و افسانه ها و زندگی مردم دارد و مازندران سرزمین ویژه ای است كه خوانندگانی چون خوشرو مترجم تمام زندگی هستند. كارشناس و نویسنده مازندرانی خاطرنشان كرد: خوشرو هم باسواد بود و هم از شناخت موسیقی اقوام غافل نبود و در حوزه موسیقی مازندران پژوهش های زیادی داشت و به این نیاز و لزوم رسیده بود كه با حفظ داشته های روز گذشته به نوآوری هم دست بزند و با شناخت لزوم های موسیقی جامعه و صاحب سبك شاخص در موسیقی بومی مازندران بود. او در آخر اضافه كرد: تنها صداست كه می ماند و استاد خوشرو شاخصه مردم را می شناخت و با ترانه هایش به آنان وسعت وسیعی از عشق و مهربانی می داد. استاد خوشرو موسیقی حماسی را برجسته سازی و شناسنامه دار كرد جلال محمدی آهنگساز و موسیقیدان مازندرانی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینكه خوشرو موسیقی حماسی را برجسته سازی و شناسنامه دار كرد، اظهار داشت: استاد خوشرو یكی از نخستین كسانی است كه هم پیش از انقلاب و هم پس از انقلاب موسیقی حماسی را برجسته كرد و با خواندن موسیقی حماسی، حماسه بزرگمردان موسیقی را ثبت و ضبط كرد. وی بیان نمود: وی در تربیت شاگردان آواز محلی كوشا بود و و همینطور شاگردانش را به تشكیل گروه های موسیقی تشویق می كرد. محمدی اخلاق هنری استاد خوشرو را در موسیقی مازندران سرآمد دانست و اضافه كرد: خوشرو كسی است كه الگوی بسیار خوبی از نظر اخلاقی برای همه هنرمندان مازندرانی به حساب می آید.
نوازنده سازهای كوبه ای و دوتار، با اشاره به اینكه خوشرو در موسیقی اقوام ایرانی صاحب سبك بود، اظهار داشت: كارنامه بارز فعالیت هنری استاد نشان داده است كه وی در موسیقی مازندران بسیار تأثیرگذار بود و توانست صاحب سبكی شود كه شاگردان بسیاری را در آن تربیت كند. این كارشناس موسیقی خاطرنشان كرد: شخصیت بارز هنری استاد خوشرو به او اجازه نمی داد تا هر شعری را بخواند چونكه به درك ادبیات و اشعاری كه می خواند بسیار توجه می كرد و اهمیت می داد. وی با اشاره به اینكه استاد در كار گروهی یكی از رهبران و تاثیرگذاران موسیقی بود اظهار داشت: خوشرو با سابقه ۵۰ ساله موسیقی از زمان های دور با كمك افرادی چون استاد زنده یاد حسن پور تشكیل گروه های موسیقی را پایه گذاری كرد. ابوالحسن خوشرو در خانواده ای هنرمند با موسیقی آمیخته شد، نی نوازی «لله وا» را سینه به سینه از پدرش ابوطالب آموخت. او علاوه بر نی نوازی با خوانش ترانه های مازندرانی با صدای جادویی و سحرآمیز خود به خواننده ای صاحب سبك و منحصربه فرد بدل شد. هنوز صدای پُرطنین و پرتحریر وی در گوش مردمان دیار مازندران می پیچد، حقیقتاً تا قبل از وی در هیچ جای دیگر چنین صدا و آوازی سركش و عصیانگر را نشنیده اند.آوازی كه فریادگر تاریخ مازندران و پیام رس غم و اندوه و شادمانی مردم آن دیار بود. صدایی كه هر كس برای نخستین بار می شنید، انگار به بهشتی از شعر و موسیقی و بیانی پراحساس وارد می شد. بسیار اعجاب انگیز و پر رمز و راز مانند دریای خزر و پیچیدگی و سربلندی سروهای جنگل مازندران. ابوالحسن خوشرو در چهاردهم دیماه ۱۳۲۵ در روستای ساروكُلای مازندران چشم به جهان گشود و دهم اسفند ۱۳۹۸ بعد از تحمل دلیرانه‌ی بیماریِ سرطان چشم بر جهان فرو بست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب