به بهانه روز جهانی عكاس؛
دقایقی با عكاس ۱۰۴ ساله گیلانی
بیا شمال: جبار نوید عكاس 104 ساله ای كه بیش از 50 سال از عمرش را با عكاسی از همشهریانش گذرانده سال هاست كه در غربت آسایشگاه سالمندان روزگار می گذراند.
دریافت 27 MB
خبرگزاری مهر، گروه استانها، معصومه شکرگزار: ۱۹ آگوست مقارن با ۲۹ مرداد ماه به نام روز جهانی عکاس در تقویم ها نامگذاری شده است بنا بر این و بر آن شدم تا به سراغ قدیمی ترین عکاس استان گیلان بروم که سالهاست قطار زندگیش در ایستگاه آسایشگاه سالمندان متوقف شده است.
عکاسی که بسیاری از انزلیچی های قدیمی از او عکسی در آلبوم خاطراتشان به یادگار دارند و با گفتن «یادش بخیر» یاد ایام می کنند. کمتر کسی است که اهل انزلی باشد و جبار نوید (نوید عکاس) را نشناسد، آن دسته از مردم انزلی که در بلوار قدس و در ساحل دریای این شهر گشت و گذار کرده و کهنسالانی که در جوانی خاطرات تلخ و شیرین از شکست و پیروزی تیم محبوبشان، ملوان بندرانزلی را به یاد دارند شاهد بودند که مردی با قلبی رئوف، همیشه و در همه صحنه ها حضور داشته و اشک ها و لبخندها را ثبت نمود که امروز هر کدام از آنها یاد آور خاطرات تلخ و شیرین گذر زمان است.
با هماهنگی هایی که با مدیر آسایشگاه انجام دادم به محل قرار رفتم، پشت در آسایشگاه نوشته شده بود به سبب شیوع ویروس کرونا ملاقات با سالمندان که بیشترین قشر لطمه پذیر جامعه هستند ممنوعست اما با رعایت پروتکل های بهداشتی و با هماهنگی داخل شدم.
آسایشگاه بااینکه حیاط سر سبز و زیبایی داشت اما بوی نم غربت از گوشه گوشه آن به مشام می رسید، پیرزنی که در نزدیک درب ورودی بر روی نیمکتی نشسته بود و با دیدنم فکر کرد فرزندانش به ملاقاتش آمده اند و پیرمردی که حضور غریبه در آن آسایشگاه کنجکاوش را برانگیخته بود همگی حکایت از آن داشت که این عزیزان نه به پای دل بلکه به جفای روزگار راهشان به این سمت کج شده است.
به داخل اتاق راهنمایی شوم و «نوید عکاس» گزارش ما که کت شلوار پوشیده و با صورتی اصلاح کرده انتظار ما را می کشید با خوشرویی از ما استقبال کرد. مرتب و آرام در گوشه ای از سالن نشسته بود، چشم های رنگی، ابروهای پرپشت و موهای نقره ای که مورب به یک سمت شانه شده بود ابهت مردانه او را دو چندان می کرد. چین های روی پیشانی راوی هزاران قصه و میراث دار رازهای مگویی است که سالیان سال در گنجینه دل باقی مانده، چونکه وی نوید بخش نور و معرفت و شکارچی لحظات بکر و ناب مردمان دیار دریا و باران بود.
برای گفتگو فضای بیرون از اتاقش در آسایشگاه سالمندان را انتخاب نمود، به او گفتم به بهانه روز جهانی عکاس به دیدنش آمده ام تا پای درد دل هایش بنشینم، خودرا اینگونه معرفی نمود، «جبار نوید» که در انزلی به «نوید عکاس» معروف هستم و در سال ۱۲۹۵ در این شهر ساحلی متولد شدم اما شناسنامه ام در سال ۱۳۰۱ صادر شد و سن واقعیم ۱۰۴ سال است.
وی ادامه می دهد: تا پیش از جنگ جهانی دوم نقاشی کرده و با فروش آثار هنری امرار معاش می کردم و بنا بر این هیچ تابلویی از آن دوران به یادگار ندارم و بعد از ورود دوربین های عکاسی تخته ای به بندرانزلی، به عکاسی روی آوردم و با یادگیری این حرفه به صورت تجربی، بعنوان عکاس محبوب مردم انزلی همیشه مورد احترام و اعتماد همشهریانم بودم.
جبار نوید می افزاید: این روزها بیش از هر زمانی احساس نزدیکی به خدا دارم و معتقدم خیلی از مشکلات زندگی مردم و مخصوصاً جوانان امروزی بخاطر این است که خدا را در نظر نمی گیرند.
وی ادامه می دهد: اگر می خواهیم زندگی خوبی داشته باشیم باید همیشه شکر خداوند را بجا آوریم و به خدا و سرنوشتی که برایتان رقم زده اعتقاد داشته باشیم.
نوید عکاس تنها سرمایه خودرا دوربین عکاسی قدیمی عنوان نمود که به سبب خرابی سال ها در کنج اتاق خاک خورده بود و تنها غصه بی مصرف بودن دوربینی که عمر خودرا با آن سپری کرده بود وی را رنج می داد.
وی می گوید که در روز تولدش تعدادی از همشهریانش که با تصاویر او خاطره داشتند دوربینی به او هدیه داده و شرایط را برای حضور باردیگر اش در ورزشگاه فراهم می کنند تا به یاد روزهای گذشته باردیگر خاطره سازی کند.
به دلیل شرایط خاص آسایشگاه زیاد مزاحم این پیرمرد خوش قلب و مهربان نمی شوم و با گرفتن عکسی یادگاری از او خداحافظی می کنم و در راه به این می اندیشم که چه مردمان قدرشناسی داریم که علی رغم مشکلات فراوان همنوع و همشهری خودرا تنها نگذاشته اند، مهر و عاطفه در رگ های ایرانیان جاری است و بدون هیچ گونه چشمداشت و انتظاری، همیشه پشت یکدیگر هستند.
اگرچه آسایشگاه سالمندان فضایی زیبا و امن برای سالمندان دارد و پرسنل آن با جان و دل به سالمندان خدمت می کنند اما امیدواریم که هیچ فرزندی پدر و مادر خودرا از روی بی مهری به آسایشگاه نسپارد و قدرشان را بدانند.
منبع: biashomal.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب